يكي از صفات والاي انساني كه دين مقدس اسلام روي آن تأكيد فراوان دارد، داشتن روحيه ي قدرشناسي است كه اگر كسي به انسان خدمتي كرد تا مي تواند سعي كند بيش از آن جبران نمايد قرآن كريم مي فرمايد:

(و اذا حييتم بتحية فحيوا بأحسن منها أو ردوها)؛ [1] هرگاه كسي به شما تحيت و احترامي نمود، سعي كنيد به بهتر از آن پاسخ گوييد و يا [اگر نمي توانيد] به مانند آن جبران نماييد.

حضرت علي عليه السلام مي فرمايد: حق علي من أنعم عليه أن يحسن مكافاة المنعم، فان قصر عن ذلك وسعه فعليه أن يحسن الثناء. [2] .

شايسته است كسي كه به او احسان شده است به خوبي جبران نمايد و اگر توان ندارد حداقل با زبانش از احسان كننده قدرشناسي كند.

حضرت علي عليه السلام مي فرمايد: لو لم يتوعد الله علي معصيته لكان يجب أن لا يعصي شكراً لنعمه. [3] .



[ صفحه 218]



اگر خداوند بر مخالفتش وعده ي مجازات و عذاب هم نداده بود، واجب بود كه معصيت خدا انجام نگيرد به خاطر سپاس گزاري از نعمت هايي كه كرامت كرده است.