مفضل مي گويد كه از مولايم حضرت صادق عليه السلام شنيدم كه فرمودند: خداوند به حضرت موسي عليه السلام فرمود: يا ابن عمران، كذب من زعم أنه يحبني فاذا جنه الليل نام عني، أليس كل محب يحب خلوة حبيبه؟ ها أنا ذا يابن عمران، مطلع علي أحبائي اذا جنهم الليل حولت أبصارهم في قلوبهم، و مثلت عقوبتي بين أعينهم، يخاطبوني عن المشاهدة، و يكلموني عن الحضور. يا ابن عمران، هب لي من قلبك الخشوع، و من بدنك الخضوع، و من عينيك الدموع في ظلم الليل، و ادعني فانك تجدني قريباً مجيباً؛ [1] .



[ صفحه 212]



اي پسر عمران! دروغ مي گويد آن كس كه گمان مي كند مرا دوست دارد، در حالي كه چون شب فرا رسيد از من چشم مي پوشد و به خواب مي رود، آيا نه اين است كه هر عاشقي خلوت با معشوق را دوست دارد؟ هان اي پسر عمران! اين منم كه بر دوستانم مطلع هستم. چون شب شود چشم دل شان باز شده و عذاب من در مقابل ديدگانشان مجسم مي شود و مانند كساني كه مرا با چشم مي بينند با من صحبت مي كنند و رخ به رخ به گفت وگو مي نشينند. اي پسر عمران! در دل شب هاي تار از دلت خشوع و از تنت خضوع و از چشمانت قطرات اشك نثار من كن و مرا بخوان كه مرا به خود نزديك و اجابت كننده ي دعوتت خواهي يافت.