ابوعلي سينا بعد از پنج سالگي به خاطر نبوغ فراوان به خواندن علم ادب، صرف، نحو، لغت و... مشغول گشت و همزمان به حفظ قرآن كريم روي آورد و قبل از ده سالگي به اين كار توفيق يافت و حافظ كل قرآن شد سپس در نزد اساتيد ديگري به تحصيل رياضيات پرداخت و حساب، جبر، هندسه و... را فرا گرفت و در نزد استادي ديگر به تحصيل فقه پرداخت و آن را نيكو فرا گرفت و نزد استاد ابوعلي ناتلي شروع به خواندن فلسفه نمود و بعد از مدتي همانند استادش و بالاتر از او گشت چنان كه در هنگام درس از استاد اشكال مي گرفت و استاد از جواب باز مي ماند و او خود جواب را تشريح مي كرد تا جايي كه اساتيد از شركت در كلاس درس، او را كفايت نمودند و گفتند خودت مطالعه كن. ابوعلي سينا مي گويد: همين طور پيش مي رفتم و هرگاه در مسئله اي حيران بودم و يا نمي توانستم قضيه را بفهمم به مسجد پناه مي بردم و نماز مي گزاردم و خالق كل هستي را ستايش مي كردم و معماي من حل و مشكل برطرف مي شد. [1] .