1. كسي كه حمد و سوره و چيزهاي ديگر نماز را به خوبي نمي داند و مي تواند ياد بگيرد، چنانچه وقت نماز وسعت دارد، بايد ياد بگيرد و اگر وقت تنگ است، بنابر احتياط واجب در صورتي كه ممكن باشد، بايد نمازش را با جماعت بخواند. [1] .



[ صفحه 171]



2. كسي كه در نماز وسواس دارد و فقط در صورتي كه نماز را با جماعت بخواند از وسواس راحت مي شود، بايد نماز را با جماعت بخواند. [2] .

3. اگر پدر يا مادر به فرزند خود امر كند كه نماز را به جماعت بخواند، چون اطاعت پدر و مادر واجب است بنابر احتياط واجب بايد نماز را به جماعت بخواند و قصد استحباب نمايد؛ ولي بعضي از فقها فرموده اند: در صورتي كه ترك آن موجب اذيت و ناراحتي پدر و مادر باشد [بايد چنين نمايد]. [3] .

4. كسي كه نذر يا عهد كرده كه نمازش را با جماعت بخواند. البته حضرت امام قدس سره مي فرمايند: [4] وفاي به نذر واجب است نه عنواني كه براي آن نذر شده است.