1. رو به قبله بودن 2. ايستاده بودن 3. با طهارت بودن و بعضي از فقها داشتن طهارت را در اقامه لازم دانسته اند 4. صحبت نكردن در ميان فصول اذان و اقامه 5. آرام بودن بدن در اقامه 6. گذاردن دو انگشت را در دو گوش در اذان 7. بلندتر بودن صداي اذان از اقامه 8. فاصله انداختن بين اذان و اقامه به برداشتن يك گام و يا به نشستن و يا به سجده كردن و يا به ذكر گفتن و يا دعا كردن و يا ساكت بودن و يا به خواندن دو ركعت نماز [البته در نماز مغرب اختلافي است و بعضي از فقها فرموده اند: از كارهاي ديگر غير از نماز استفاده كند] و يا به صحبت كردن ولي در نماز صبح مكروه است. [1] .