سه آيه را كنار هم بگذاريد، ببينيد چه نتيجه اي مي گيريد:

1. (أقم الصلوة لذكري)؛ [1] نماز را براي ذكر و ياد من به پادار.

2. (ألا بذكر الله تطمئن القلوب)؛ [2] آگاه باشيد با ذكر و ياد خداوند دل ها



[ صفحه 63]



به اطمينان و آرامش مي رسد.

3. (يا أيتها النفس المطمئنة - ارجعي الي ربك راضيةً مرضيةً - فادخلي في عبادي - و ادخلي جنتي)؛ [3] اي نفس قدسي مطمئن و دل آرام (به ياد خدا) امروز به حضور پروردگارت باز آي كه تو خشنود (به نعمت هاي ابدي او) و او راضي از (اعمال نيك) تو است. باز آي و در صف بندگان خاص من درآي. و با خشنودي در بهشت (رضوان) من داخل شو.

بنابراين نماز بهترين سكوي پرش به سوي كمال بي نهايت است. [4] .