همان گونه كه ارزش همه ي اعمال حتي نماز، بسته به پذيرش ولايت است، قبولي بقيه ي فروع دين بستگي به قبولي نماز دارد.

ابوحمزه ي ثمالي مي گويد: حضرت علي بن الحسين عليه السلام به ما فرمود:

أي البقاع أفضل؟ فقلنا: الله و رسوله و ابن رسوله أعلم، فقال لنا: أفضل البقاع ما بين الركن و المقام، و لو أن رجلاً عمر ما عمر نوح في قومه ألف سنة الا خمسين عامًا، يصوم النهار، و يقوم الليل في ذلك المكان، ثم لقي الله بغير ولايتنا لم ينفعه ذلك شيئاً؛ [1] .



[ صفحه 36]



كدام مكان برترين مكان ها است؟ گفتيم: خدا و رسولش و فرزند او آگاه ترند. فرمودند: برترين مكان، ما بين ركن و مقام [ابراهيم عليه السلام] است و اگر شخصي عمرش به اندازه ي حضرت نوح عليه السلام طولاني شود - نهصد و پنجاه سال - كه روزهايش را روزه و شب ها را تا به صبح در آن مكان عبادت كند سپس خدا را بدون داشتن ولايت ما ملاقات كند هيچ نفعي به حالش ندارد.

حضرت باقر عليه السلام مي فرمايد: ان أول ما يحاسب به العبد الصلاة فان قبلت قبل ما سواها؛ [2] .

به تحقيق اول چيزي كه بنده [در قيامت] مورد محاسبه قرار مي گيرد نماز است؛ پس اگر [نمازش] قبول شد؛ بقيه ي اعمالش پذيرفته مي شود. [يعني قبولي بقيه ي اعمال بستگي به قبولي نماز دارد].