آرزوي ابراهيم
يكي از راه هاي شناخت شخصيت خود و ديگران آن است كه دعاها، خواسته ها و آرزوها مورد بررسي قرار گيرد كه چقدر از آنها مادي و چه مقدار معنوي است و مي توان گفت ارزش هر كس به ميزان آرمان هاي او است.
حضرت اميرمؤمنان عليه السلام مي فرمايد: من كانت همته ما يدخل بطنه كانت قيمته ما يخرج منه؛ [1] .
هر كس همت و تلاشش [فقط] در جهت مسائل مربوط به شكمش مصروف باشد، قيمت و ارزش او به مقدار چيزي است كه از او خارج مي شود.
قرآن كريم زماني كه دعاها و آرزوهاي حضرت ابراهيم عليه السلام را بيان مي كند چنين مي فرمايد:
(رب اجعلني مقيم الصلوة و من ذريتي ربنا و تقبل دعاء)؛ [2] .
پروردگارا من و ذريه ام را از اقامه كنندگان نماز قرار بده و بار الها دعاي ما را اجابت فرما.
(ربنا اني أسكنت من ذريتي بواد غير ذي زرع عند بيتك المحرم ربنا ليقيموا الصلوة)؛ [3] .
پروردگارا به تحقيق، من ذريه و فرزندان خود را به وادي بي كشت و زرعي نزد بيت الحرام تو براي اقامه ي نماز مسكن دادم.
[ صفحه 30]
پاورقي
[1] المعجم المفهرس لالفاظ غررالحكم، ج 3، ص 2452.
[2] ابراهيم (14) آيه 40.
[3] همان، آيه ي 37.