«ربيع بن خثيم» با آن كه فلج شده بود از نماز جماعت دست برنمي داشت، هر روز دست او را مي گرفتند، و او پاي بر زمين مي كشيد و خود را به نماز جماعت مي رساند. شخصي به او گفت: اگر در خانه نماز بخواني بهتر است و بر تو حرجي نيست. ربيع گفت: هر كس صداي «حي علي الصلوة» را شنيد لازم است كه اجابت كند، اگر چه در رفتن به زحمت بيفتد [1] .



[ صفحه 127]