مفتي و رئيس دانشگاه (الازهر) مصر، در سالها پيش از انقلاب به حوزه علميه قم وارد شد. در ضمن مذاكراتش با يكي از مراجع تقليد، عالم بزرگ از او سؤال كرد كه ما در سرزمينهاي خودمان مبتلا هستيم با موج ماديت و بي ديني و پراكندگي، شما در سرزمينتان در مقابل اين گرفتاري چه مي كنيد؟ مي خواهم تجربيات شما را بدانم تا مسلمانها از تجربيات همديگر استفاده كنند.

رئيس دانشگاه (الازهر) در جواب گفت: روزي يكي از مستشرقين بزرگ اروپائي وارد قاهره شد. در ديدار از بناهاي قديمي وارد يكي از بزرگترين مساجد قاهره شديم. ظهر بود انبوه جمعيت در صفوف فشرده نماز جماعت با نظم خاصي مشغول عبادت بودند. ديدم اين آقا با شگفتي خيره كننده نگاه



[ صفحه 110]



مي كند. پرسيدم چه شده است؟

- گفت: جبروت و عظمت اين نماز و عبادت تمام بدنم را به لرزه درآورده، اين هماهنگي، اين اتحاد [1] .



ديباچه خرم بهار است نماز

راهي به سوي حريم يار است نماز



در معركه ي نبرد با استكبار

فرياد بلند روزگار است نماز



«مشفق كاشاني»



[ صفحه 111]