آيةالله مرعشي نجفي (1411 - 1315 ه.ق) سخت مقيد بود كه نمازهاي خويش را در وقت فضيلت و با جماعت برگزار كند. در برخي از يادداشتهاي سالهاي قبل نوشته است:

هنگامي كه در قم سكونت كردم صبحها در حرم حضرت معصومه عليهاالسلام اقامه جماعت نمي شد و من تنها كسي بودم كه اين سنت را در آنجا رواج دادم و از شصت سال پيش به اين طرف صبح زود و پيش از باز شدن درهاي حرم مطهر و زودتر از ديگران مي رفتم منتظر مي ايستادم.

اين انتظار گاهي يك ساعت قبل از طلوع فجر بود، تا خدام درها را باز كنند. زمستان و تابستان نداشت. در زمستانها، هنگامي كه برف همه جا را مي پوشاند، بيلچه اي كوچك به دست مي گرفتم و راه خود را به طرف صحن باز مي كردم تا حد را به حرم مطهر برسانم. در آغاز خود به تنهايي (در حرم نماز)



[ صفحه 104]



مي خواندم، تا پس از مدتي يك نفر به من اقتدا كرد و پس از آن كم كم افراد ديگري اقتدا كردند و به اين ترتيب نماز جماعت را در حرم مطهر آغاز كردم و تا امروز كه شصت سال از آن تاريخ مي گذرد، ادامه دارد. آهسته آهسته ظهرها و شبها نيز اضافه شد و از آن پس روزي سه بار در مسجد بالا سر حضرت معصومه عليهاالسلام و صحن شريف نماز جماعت را مي خواندم [1] .



[ صفحه 105]