او از همان سنين كودكي به نماز اول وقت اهميت مي داد و فضيلت نماز اول وقت را با هيچ چيز ديگر عوض نمي كرد.

در دوران جواني كه به ورزش كشتي مي رفت روزي براي انجام مسابقات به اتفاق هم به سالن رفتيم. مسابقات فينال بود، در ميان جمعيت به تماشا نشسته بودم كه چند نفر از رقيبان با هم مبارزه كردند.

نوبت به عباس رسيد. چند بار نام او را براي مبارزه خواندند، اما او حاضر نشد. تا اين كه دست رقيب او را به عنوان برنده مسابقه بالا بردند.

نگران شدم به خودم مي گفتم:

يعني عباس كجا رفته؟ در جستجوي او بودم نگاهم به او افتاد كه از درب سالن وارد مي شد. جلو رفتم و گفتم: كجا بودي؟ اسمت را خواندند، نبودي؟

گفت: وقت نماز بود، نماز از هر كاري برايم مهمتر است. رفته بودم نماز جماعت.



[ صفحه 119]