روزي با يكي از رفقا به ديدن ايشان (مرحوم آيةالله ميرزا جواد آقا تهراني) رفتيم، نزديك ظهر بود، فرمودند: وقت نماز نزديك است، همين جا نماز را بخوانيد. ما هم قبول كرديم. ما دو نفر نماز جماعت تشكيل داديم ناگهان ايشان آمده بودند و اقتدا كرده بودند.

بعد از نماز فرمودند ناهار هم باشيد. ما هم قبول كرديم. رفتند به خانه ي نشيمن خود و سپس مقداري كباب براي ما آوردند و خود در ظرف كوچكي سوپ ساده اي خوردند و از كباب هيچ استفاده ننمودند. [1] .



[ صفحه 70]