يكي از ياران امام مي گويد: امام اولين شب در پاريس در آپارتمان كوچكي منزل كردند، يك اطاق محل استراحت امام بود و ما هم در اطاق ديگري مقابل آن نشسته بوديم. ساعت به وقت پاريس دو بعد از نيمه شب را نشان مي داد كه به وقت نجف اشرف چهار ساعت و به وقت تهران چهار ساعت و نيم بعد از نيمه شب بود.

در اين هنگام امام از اطاق خود بيرون آمدند و وضو گرفته و برگشتند با اين كه هنوز حدود چهار ساعت به اذان صبح داشتيم، تعجب كرديم چرا اين قدر امام زود بلند شدند؟! صبح معما حل گرديد؛ زيرا امام فرمودند: اين جا چطور است ديشب من هر چه نشستم كه صبح شود نماز بخوانم هوا روشن نمي شد؟! معلوم شد كه امام عادت هر شب و مطابق افق نجف اشرف دو ساعت به اذان صبح براي نماز شب بلند شده اند... گفتيم: افق اين جا با نجف دو ساعت فرق دارد و شما دو ساعت زودتر از هر شب بلند شده ايد، فرمود: بياييد ساعت مرا درست كنيد. [1] .