امام خميني قدس سره اين مرد بزرگ كه هنوز مقام علمي و عملي اش حتي براي بسياري از خواص شناخته نشده است.

گهگاه كه داستان هايي از توجه و عبادت او در سخنراني ها و مجله ها گفته و نوشته مي شود انساق غرق حيرت مي شود.

يكي از نزديكان ايشان مي گفت:

امام در عين اين كه تمامي شجاعت ها و بي باكي هاي در راه خدا در جانش تبلور پيدا كرده ولي هيچ گاه از اذكار و نوافل و مستحبات غافل نمي ماند و حتي در حال قدم زدن، تسبيح در دست گرفته و ذكر و زيارت مي خواند. يكي از همراهان امام در نجف اشرف اظهار مي دارد كه: امام هر روز ده جزء قرآن در ماه مبارك رمضان مي خواند يعني در هر سه روز يك دوره قرآن مي خواندند.

فرزند امام مي گفت:

شبي در ماه رمضان، من پشت بام خوابيده بودم خانه ي ايشان يك خانه ي كوچك 45 متري بود. بلند شدم ديدم صدا مي آيد و بعد متوجه شدم آقاست كه در تاريكي در حال نماز خواندن است و دستهايش را به طرف



[ صفحه 181]



آسمان دراز كرده و گريه مي كند. برنامه عبادي ايشان اين بود كه در ماه رمضان، شب تا صبح نماز و دعا مي خواندند و بعد از نماز صبح و مقداري استراحت، صبح زود براي كارهايشان آماده بودند. [1] .