نماز شب امام خميني در زمان جنگ جهاني دوم و چشمه اي در بيابان


شهيد محراب مرحوم آية الله صدوقي مي گويد:

ما مسافرت هايي با حضرت امام خميني كرده ايم. در مسافرت مشهد يك اخلاق پدرانه اي نسبت به ما مبذول مي داشتند. وقتي از ارض اقدس (مشهد مقدس) بر مي گشتيم، در بين راه، روس ها براي بازرسي جلوي ماشين ما را گرفتند - در آن زمان قسمت هايي از ايران زير نظر دولت هاي شوروي و انگلستان و آمريكا بود - همگي پياده شديم و چون امام از اول تكليف، مراقب نماز شب بودند و اين عمل صد در صد از ايشان ترك نشده، بعد از پياده شدن خواستند كه نماز شب بخوانند.

آن جا وسط بيابان بود، آبي وجود نداشت. يك وقت نگاه كرديم كه آبي جاري شده ايشان آستين بالا زد و وضو گرفت.

بعدا نفهميديم كه تا ايشان نمازش تمام شد آب بود يا نبود. به هر حال ما در آن سفر يك چنين كرامتي از ايشان ديديم. [1] .



[ صفحه 178]




پاورقي

[1] سيماي فرزانگان، ص 221؛ داستان هاي شنيدني از كرامات علما، ج 2، ص 187.


بازگشت