مرحوم حاج سيد هاشم حداد رضوان الله عليه به قرائت قرآن با صوت حزين بسيار علاقمند بود. صدا و آهنگ او بسيار جذاب و دلربا بود.

خودش در وقت خواندن محو مي شد و هر كس مي شنيد تغيير حالت و جذبه در او پيدا مي گشت. نوارهايي از قرآن و بعضي از اشعار عرفاني كه با همين لهجه و صوت جذاب قرائت نموده اند، از ايشان به جاي مانده است



[ صفحه 167]



و همگي حكايت از همين معني مي كند.

در نمازهاي نافله ي شب سوره هاي بزرگ را با تكيه به صدا و آهنگ و صوت زيبا و حزين مي خواندند، و چه بسا، چندين ساعت فقط نماز شبشان بدين كيفيت طول مي كشيد. و پيوسته استعمال عطر مي نمودند، و در اطاق خودشان غالبا عود روشن مي كردند، به طوري كه اگر كسي بعد از يكي دو روز هم در آن اطاق وارد مي شد پس از آن كه به جاي ديگري رفته بودند، از بوي عطر خاص ايشان و از بوي عود اطاق مي فهميد اينجا سيد هاشم بوده است.

تا آخر عمر شب ها تقريبا خواب نداشتند. اول شب قدري استراحت مي كردند، سپس بيدار مي شدند و وضو مي گرفتند و چهار ركعت نماز بدان كيفيت انجام مي دادند، و سپس رو به قبله در حال توجه و خلسه مدتها مي نشستند و در حال توجه و تفكر تام بودند.

سپس قدري استراحت مي كردند و بيدار مي شدند و به همين طريق چهار ركعت نماز مي گذاردند و خيلي طول مي كشيد، باز رو به قبله به حال خلسه و توجه تام و تمام مي نشستند تا قريب اذان صبح. [1] .