عارفان بزرگ نه تنها نماز شبشان ترك نمي شود بلكه نماز شب هاي طولاني به جا مي آورند آن هم در خارج منزل و معمولا در كوهستان و آن هم نه يك شب و دو شب بلكه چهل شب و يا چندين چهل شب و چه بسا هم اغلب عمر. گل سر سبد عارفان، پيامبر عظيم الشأن است كه در غالب شب ها به كوه حرا مي رفت و تا به صبح مشغول عبادت و تهجد و نماز شب مي شد و صبح هنگام به منزل بر مي گشت. كوه حرا و كوه هاي اطراف آن تا قيامت زمزمه هاي شبانه و نغمه هاي عارفانه و نماز شب هاي مخلصانه پيغمبر اكرم را با خود به يادگار نگه خواهد داشت و اگر گوش شنوا و چشم بينايي باشد هم اكنون نيز صوت دلنشين قرآن و نماز شب پيامبر اسلام را در كوه حرا مي بيند و مي شنود.

ساير پيامبران الهي نيز چنين بودند؛ حضرت موسي مدت هاي مديدي در كوهستان به ملاقات خداوند مي رفت. حضرت يحيي پيامبر، از خوف و خشيت خداوند خواب و خوراك نداشت. نخلستان هاي مدينه پر است از زمزمه هاي دلنشين و صوت روح افزاي اميرمؤمنان علي عليه السلام كه از خوف خداوند پس از اداي نماز شب، غش مي كرد و مي افتاد.

حضرت زهراي مرضيه هرگز دست از نماز شب بر نمي داشت كه امام حسن عليه السلام مي گويد: شب ها مادرم را مي ديدم كه در محراب عبادتش مي ايستاد و مرتب نماز مي خواند و ركوع و سجود به جا مي آورد تا اين كه سپيده صبح مي شد، و مي شنيدم كه همه را يكايك دعا مي كرد.

آري از چنين مادري، دختري به نام زينب متولد مي شود كه حتي در



[ صفحه 157]



كربلا در شام روز عاشورا هم نماز شبش ترك نمي شود.

امام حسن و امام حسين و بقيه امامان معصوم همه الگوهاي واقعي مردم در عبادت و اطاعت و هدايت بودند.

امام حسن عليه السلام آن قدر به عبادت خداوند مشغول مي شد كه پاهاي مباركش ورم مي كرد. امام حسين عليه السلام در عصر روز تاسوعا كه دشمن قصد جنگ و حمله به خيام را داشت، آن حضرت برادر با وفايش حضرت ابوالفضل العباس عليه السلام را به پيش دشمن فرستاد تا شب عاشورا را مهلت بگيرد كه به نماز شب و عبادت و راز و نياز بپردازند. آن شب كربلا غوغا بود، صداي زمزمه عارفانه و عاشقانه امام حسين و ياران و اصحابش همانند آواي زنبوران عسل به گوش مي رسيد و تا سپيده دم مشغول راز و نياز بودند. هيچ قلم و زبان و عكس و فيلمي قادر نيست صحنه شب عاشوراي امام حسين و حضرت عباس و زينب و ياران و اصحاب آن حضرت را بيان كند و به تصوير بكشد.