كيست كه بتواند نماز شب و سوز و گدازهاي عرفاي بزرگ را بيان كند و به تصوير بكشد؛ مخصوصا گل سر سبد عرفا، پيامبر عظيم الشأن اسلام كه كوه حرا و فضا و جاي جاي مكه و مدينه پر است از تهجد و نماز شب و سوز و گدازهاي آن حضرت همچنين تهجد و عبادت و راز و نيازهاي اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب، حضرت زهراي مرضيه، امام حسن و امام حسين و همه ائمه به ويژه سيد الساجدين و زين العابدين، امام موسي بن جعفر و امام زمان اروحنا فداه آن نماز شب خوان بيش از هزار ساله و به دنباله آنها مراجع و عرفا و علما از صدر اسلام تا كنون مخصوصا عرفايي همچون ملاحسينقلي همداني، علامه بحرالعلوم، سيد علي آقا قاضي، سيد احمد كربلايي، سيد جمال گلپايگاني، شيخ حسنعلي نخودكي اصفهاني كه در حالات ايشان است كه در شب هاي برفي زمستان مي رفت به حرم مطهر امام رضا عليه السلام خادم امام رضا عليه السلام نقل مي كند كه معظم له



[ صفحه 147]



مي رفتند پشت بام يكي از حجره ها و تا صبح مشغول نماز شب مي شدند. مي گويد يك شب شيخ رفت بالاي پشت بام و برف هم شروع كرد به باريدن، موقع نماز صبح رفتم ديدم شيخ در ركوع است و كلي هم برف آمده روي او؛ گفتم نكند شيخ در سرما يخ زده و از دنيا رفته، دقت كردم ديدم بدون توجه به برف و سرما دارد ذكر مي گويد.

چله نشيني هايي كه عرفا در كوهستان ها دارند و... به هيچ وجه قابل فهم و بيان نيست چه رسد به غش كردن هاي اميرالمؤمنين در نخلستان مدينه و سوز و گدازهاي پيامبر اكرم در كوه حرا اما از باب اين كه:



آب دريا را اگر نتوان كشيد

ليك به قدر تشنگي بايد چشيد



ما گوشه هايي از نماز شب برخي از حضرات معصومين و مواليان ايشان را در اين جا مي آوريم تا نمك طعامي باشد براي كتاب حاضر و ره توشه و چراغ راهي باشد براي رهروان آن حضرات.