(و اصبر لحكم ربك فانك باعيننا و سبح بحمد ربك حين تقوم و من الليل فسبحه و ادبار النجوم)

«در راه ابلاغ حكم پروردگارت صبر و استقامت كن، چرا كه تو در حفاظت كامل ما قرار داري! و هنگامي كه بر مي خيزي پروردگارت را تسبيح و حمد گوي.

همچنين به هنگام شب او را تسبيح كن و به هنگام پشت كردن ستارگان (و طلوع صبح).

و از آن جا كه راز و نياز با خدا، و نيايش و عبادت او، و تسبيح و تقديس ذات پاك او، به انسان آرامش و نيرو مي بخشد به دنبال دستور صبر مي فرمايد: «هنگامي كه برمي خيزي تسبيح و حمد پروردگارت را به جا



[ صفحه 131]



آور.» (و سبح بحمد ربك حين تقوم)

هنگامي كه در سحرگاه براي عبادت و نماز شب برمي خيزي.

هنگامي كه از خواب براي اداي نماز واجب بر مي خيزي.

و هنگامي كه از هر مجلس و محفلي بر مي خيزي، حمد و تسبيح او كن.

مفسران در اين آيه تفسيرهاي گوناگوني دارند ولي جمع ميان همه اين ها نيز ممكن است چه در سحرگاه براي نماز شب و چه بعد از خواب براي اداي فريضه و چه بعد از قيام از هر مجلس باشد.

سپس در آخرين آيه مي افزايد: «همچنين در شب او را تسبيح كن و به هنگام پشت كردن ستارگان و طلوع صبح» (و من الليل فسبحه و ادبار النجوم).

بسياري از مفسران جمله ي «و من الليل فسبحه» را به نماز شب تفسير كرده اند، «و ادبار النجوم» را به دو ركعت نافله ي صبح كه در آغاز طلوع فجر و به هنگام پنهان شدن ستارگان در نور صبح انجام مي شود. [1] .