در توحيد صدوق از پيامبر اكرم صلي الله عليه و اله نقل كرده كه فرمودند:

«خداوند ملكي آفريده به شكل خروس كه بسيار عظيم الجثه است هنگام آخر شب كه مي شود مي رود وسط آسمان و بال هاي بلندش را به هم مي زند و بانگ بر مي آورد و به تسبيح خداوند مشغول مي شود و چنين مي خواند:

«سبحان الله الملك القدوس الكبير المتعال لا اله الا هو الحي القيوم» وقتي او چنين مي كند تمام خروس هاي روي زمين نيز خدا را تسبيح مي گويند و بال هايشان را به هم مي زنند و مي خوانند. و هنگامي كه او ساكت مي شود خروس هاي زمين نيز ساكت مي شوند.

(در واقع خواندن آن خروس و خروس هاي زمين در آخر شب به خاطر بيدار كردن براي نماز شب است.

يك بار ديگر هم هنگام سحر آن خروس ملك مي خواند و به تبع او خروس هاي زمين نيز مي خوانند تا مردم را براي نماز صبح بيدار كنند.)



[ صفحه 110]



در هنگام سحر نيز آن خروس فرشته چنين تسبيح مي گويد:

«سبحان الله العظيم، سبحان الله العزيز القهار، سبحان الله ذي العرش المجيد، سبحان الله ذي العرش الرفيع»

وقتي او چنين تسبيح خدا را مي گويد، خروس هاي زمين نيز مي خوانند و با او مشغول به تسبيح و تقديس خدا مي شوند (تا هم تسبيح و تقديس كرده باشند و هم مردم خواب مانده را براي نماز صبح بيدار كنند.) [1] .