اگر در زمستان با يك پتو بخوابيد، تا صدايتان بزنند فوري بلند مي شويد، به مجرد اين كه صدايتان بزنند، مي گوييد: بله. حال اگر يك تشك ضخيم زير خود انداخته باشيد و چند تا پتو هم روي خود كشيده باشيد، وقتي صدايتان بزنند ديرتر بيدار مي شويد. هر چه لحاف روي انسان بيشتر باشد خوابش سنگين تر مي شود، هر چه اتاقش گرمتر باشد، خوابش بيشتر مي شود. هواي گرم و مطبوع و تشك نرم و لحاف گرم، خواب آور است.



[ صفحه 105]



خدا و پيامبر و امام دارند امت را صدا مي كنند و مي گويند بلند شويد. هر كه زير هفت تا لحاف خوابيده، اگر هفت بار هم صدايش بزنند اين پهلو به آن پهلو مي شود و مي گويد: حالا باشد، هنوز تا صبح خيلي مانده! اما آنان كه روي سنگلاخ خوابيده اند و خوابشان نمي برد، تا يك صدا مي شنوند، بلند مي شوند. اين بدن اگر زيرش نرم و رويش گرم شد، ديگر حريفش نمي شوي، اگر خودت هم بخواهي بلند بشوي نمي تواني. كسي كه سر شب دو لقمه خورده و سبكبار است، اگر صدايش بزني زودتر مي گويد «بله»، اما آن كه تا مي توانسته خورده، و جايش گرم شده اگر صدايش بزني به اين راحتي بيدار نمي شود. يك لقمه اضافه يك ساعت خواب اضافه دارد و با اين اضافه بار، يك ساعت ديرتر از خواب بيدار مي شود. اين طبيعت دنياست.

حالا آن كسي كه دوست دارد تا خدا صدايش مي زند بگويد بله، بايد زندگي ساده و مختصر داشته باشد. اگر چه زندگي تان مختصر است، عوضش خدا به شما نظر دارد، و صداي خدا را زودتر مي شنويد. [1] .