مرحوم ملا زين العابدين سلماسي كه از ملازمين و خواص علامه بحرالعلوم بود اظهار مي كرد كه: «بحرالعلوم هر شب در كوچه هاي نجف گردش



[ صفحه 101]



مي كرد و براي بينوايان، غذا مي برد، اتفاقا چند روزي درس را تعطيل كرد، طلاب مرا واسطه كردند كه علت اين امر را سؤال كنم، وقتي از ايشان خواستم درس را شروع بفرمايد و درباره سبب ترك تدريس سؤال كردم پاسخ دادند، درس نمي گويم. پس از چند روز دوباره ماجرا تكرار شد و من انگيزه ترك تدريس را سؤال كردم، علامه فرمود: در نيمه هاي شب هرگز نشنيدم كه اين طلاب با خداوند متعال مناجات كنند و به تضرع و زاري مشغول باشند، با اين كه من شب ها در كوچه هاي نجف گردش مي كنم! اين گونه طلبه ها، سزاوار نيستند كه آنان را آموزش دهم. وقتي طلاب از گفته علامه آگاه شدند همه مشغول تهجد و نماز شب و تضرع و زاري شدند و شب ها صداي گريه و مناجات آنان از هر سو بلند مي شد و ايشان مجددا تدريس را آغاز كردند. [1] .