در كتاب نور المبين في قصص الانبياء و المرسلين نقل شده يسع كه پيغمبر پيش از ذوالكفل بود، خداوند آنها را جزو پيغمبران خود در قرآن مجيد ذكر نموده و فرموده (و اذكر اسماعيل و اليسع و ذالكفل و كل من الاخيار) چون خواست از دنيا برود در مجمع عمومي اعلان موت خويش را داد و سپس فرمود: هر كسي كه سه امر را از براي من تعهد نمايد او را وصي خويش مي گردانم: اول آن كه نماز شب از او فوت نشود. دوم آن كه اغلب روزها را روزه بگيرد. سوم آن كه چون غضب بر او عارض شد خود را حفظ نمايد و اعمال غضب نكند.

از بين آن جمعيت كسي حاضر به اين تعهد نگرديد مگر جواني كه او را بشر مي گفتند و سن او از تمام مردم مجلس كمتر بود؛ او عرض كرد: من حاضرم وفاي به اين سه عهد نمايم. تا سه مرتبه جناب يسع اين مطلب را در آن مجلس اعلان كرد و به غير از بشر كسي حاضر به اين تعهد نگرديد



[ صفحه 70]



و لذا در مجلس عمومي بشر را وصي خويش قرار داد و مردم را سفارش كرد كه از اطاعت او سرپيچي ننمايند و منقاد دستورات او باشند و از اين رو كه بشر متعهد و متكفل اين سه مطلب گرديد از آن روز به بعد او را ذي الكفل ناميدند يعني كسي كه متكفل وفاي به اين سه موضوع گرديد.

و بعضي گفته اند كه چون ثواب عبادت او به تنهايي مقابل ثواب عبادت تمام امتان او بود يا چون جمع زيادي از فقرا را تكفل مي نموده او را ذي الكفل مي گفتند. و چون يسع از دنيا رفت و ذي الكفل قيام به سرپرستي و هدايت مردم كرد خداوند هم او را به پيغمبري برگزيد اگر چه بعضي هم اعتقاد دارند كه ذي الكفل پيغمبر نبوده و ليكن از براي هدايت و ارشاد مردم بسيار ساعي و جدي بوده. [1] .