سحرخيزي ولو يك ربع يا نيم ساعت قبل از اذان صبح، خيلي مهم است و اگر برنامه، طوري تنظيم شود كه كار و برنامه ي روزانه انسان از سحر شروع شود، خيلي بهتر است. انسان نيم ساعتي خلوتي داشته باشد، قرائت قرآني، فكر و تفكري و اين ساعت پربركتي است حتي براي زندگي طبيعي و مادي انسان!

آقاي بهجت مي فرمودند: يكي از علما، آدم فقير و تنگدستي بود، به پسرش خيلي تأكيد مي كرد كه نماز شب را ترك مكن! از ايشان سؤال كرده بودند كه: آقا چرا شما اين قدر روي نماز شب تأكيد داريد؟! فرموده بود: مي دانم كه اين نماز شب، كليد سعادت دنيا و آخرت است؛ من كه پولي ندارم براي او بگذارم، اگر دنيا هم بخواهد، كليدش همين نماز شب است!! [1] .