تهجد در لغت از خواب بيدار شدن است و در اصطلاح بيداري پس از نيمه ي شب براي خواندن نافله ي شب مي باشد.

(و من الليل فتهجد به نافلة لك عسي ان يبعثك ربك مقاما محمودا) [1] .

«پاسي از شب را به خواندن نماز نافله بيدار باش، اميد است كه پروردگارت تو را به مقام ستوده اي برساند.»

تفسير: اين آيه خطاب به پيغمبر اكرم صلي الله عليه و اله است.

نافله ي شب به آن حضرت واجب بوده است ولي بر ديگران مستحب است. مقام محمود (ستوده) كه خدا در اين آيه به پيامبر وعده داده به اتفاق مفسران مقام «شفاعت» است.

از اين جا مي توان به اهميت نماز در دل شب پي برد كه چگونه اعطاي مقام شفاعت بر خاتم الانبيا به برپا داشتن نافله ي شب منوط شده است. [2] .