خداي عالم در چند مورد به بنده ي خود مباهات مي كند:

يكي وقتي كه مردي در بيابان تنها باشد همين كه وقت نماز شد شروع كند به اذان و اقامه و سپس نماز خود را بخواند در حالي كه هيچ كس با او نيست مگر خداي او، خدا به چنين بنده اي مباهات مي كند و مي گويد: اي ملائكه! ببينيد بنده ي ما تنهاست ولي ما را حاضر و ناظر مي داند. دوم وقتي كه مؤمن نيمه شب نماز شب مي خواند و در سجده از فرط خستگي به خواب مي رود خدا به او مباهات مي كند.

سوم كسي كه مي خواهد نماز شب بخواند اما خواب مي ماند وقتي بيدار مي شود كه صبح شده اول نماز صبح را مي خواند بعد قضاي نماز



[ صفحه 21]