اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب عليه السلام مي فرمايند:

«در بهشت درختي است كه از بالا و شاخ و برگ آن، زينت آلات و زيور آلات مي رويد و از پايين آن اسبان ابلغ زين كرده و لجام دار، كه داراي بال هستند و هيچ گاه ادرار و فضله نمي كنند، اولياي خدا سوار آن اسبان مي شوند و در بهشت به هر جا كه بخواهند پرواز مي كنند. كساني كه در بهشت مقامشان كمتر از آنان است مي گويند: خدايا! اين بندگانت به خاطر چه عملي به اين كرامت نايل شده اند؟ خداوند جل جلاله مي فرمايد: آنان



[ صفحه 19]



كساني هستند كه شب ها بلند مي شدند و نمي خوابيدند (و مشغول تهجد و نماز شب مي شدند) و در روزها روزه مي گرفتند و نمي خوردند. و با دشمنان جهاد مي كردند و نمي ترسيدند. و صدقه مي دادند و بخل نمي ورزيدند.» [1] .