متأسفانه امروز شاهد هستيم برخي مساجد از اين موضوع غفلت كرده و كمتر پاكيزگي مساجد را مورد توجه قرار مي دهند. اگر هم توجهي باشد به ظاهر است، به عنوان مثال فرش هاي مساجد ممكن است حتي سال ها شسته نشوند كه اين مسأله براي حاضران در مساجد خوشايند نيست، براي آن ها كه انتظار مي رود اين فضا زيباترين و تميزترين مكان باشد، دل زدگي ايجاد مي كند.

هر سال، دهه آخر شعبان به عنوان دهه بهداشت و نكوداشت مساجد مورد توجه قرار مي گيرد و طي آن به نظافت و پاكيزگي مساجد پرداخته مي شود تا مؤمنان در مكاني آراسته به ضيافت الهي رمضان قدم بگذارند.

بي ترديد بهداشت مساجد به هيچ وجه نبايد منحصر به دهه آخر شعبان باشد. وجود دهه بهداشت مساجد به اين معنا نيست كه فعالان اين حوزه، تنها در اين مقطع زماني خاص به امر نظافت پرداخته، بقيه سال را بي اعتنا به اين ضرورت برخاسته از ايمان باشند.

در تمام ايام سال بهداشت مساجد و نظافت بخش هاي مختلف اين پايگاه هاي معنوي و انسان ساز بايد مورد توجه بوده و اين اماكن



[ صفحه 85]



همواره از فضايي پاكيزه، شايسته و دل چسب براي حضور پرشور برخوردار باشند [1] .