آيا آباد ساختن مساجد به معني آبادي ساختمان و تأسيسات آن است، يا به معني اجتماع و شركت در آن؟

(اِنَّمَا يَعمُرُ مَسَاجِدَ اللّهِ مَن ءَامَنَ بِاللّهِ وَ اليَومِ الاَخِرِ وَ أَقَامَ الصَّلَوةَ وَءَاتَي الزَّكَوةَ وَ لَم يَخشَ اِلاَّ اللّهَ):

مساجد الهي را تنها كسي آباد كند كه ايمان به خدا و روز قيامت آورده و نماز را برپا دارد و زكات را بپردازد و از چيزي جز خدا نترسد» [1] .

بر اساس اين آيه مشركان و بت پرستان حق شركت در مساجد و بناي ساختمان آن را ندارند.

همين طور مسلمانان نبايد هدايا و كمك هاي فرق غير اسلامي را براي ساختمان مساجد خود بپذيرند. عمران مساجد مخصوص مسلمانان است.

و از اين جا روشن مي شود كه متوليان و گردانندگان مساجد نيز بايد از ميان پاك ترين افراد انتخاب شوند، نه اين كه افراد ناپاك و آلوده به خاطر مال و ثروت شان و يا به خاطر مقام يا نفوذ اجتماعي شان ـ آن چنان كه در بسياري از نقاط متأسفانه رايج شده ـ بر اين مراكز عبادت و اجتماعات اسلامي گمارده شوند.



[ صفحه 35]



بايد تمام دست هاي ناپاك را از اين مراكز مقدس كوتاه ساخت. از آن روز كه گروهي از زمامداران جبّار و يا ثروتمندان آلوده و گنه كار دست به ساختمان مساجد و مراكز اسلامي زدند، روح معنويت و برنامه سازنده آن ها مسخ شد و همين است كه مي بينيم بسياري از اين گونه مساجد شكل «مسجد ضرار» را به خود گرفته است [2] .