به عنوان نمونه در تاريخ زندگي امام حسن عليه السلام مي خوانيم هنگامي كه به نماز بر مي خاست بهترين لباس هاي خود را مي پوشيد سؤال كردند چرا بهترين لباس خود را مي پوشيد؟ فرمود:

«اِنَّ اللّهَ جَمِيلٌ و يُحِبُّ الجَمَالَ، فَاَتَجَمَّلُ لِرَبِّي وَ هُوَ يَقُولُ: (خُذُوا زِينَتَكُم عِندَ كُلِّ مَسجِدٍ): خداوند زيبا است و زيبايي را دوست دارد و به همين جهت، من لباس زيبا براي راز و نياز با پروردگارم مي پوشم و هم او دستور داده است كه زينت خود را به هنگام رفتن به مسجد برگيريد» [1] .

در حديث ديگري مي خوانيم كه يكي از زاهدان ريايي به نام عباد بن كثير با امام صادق عليه السلام روبرو شد، در حالي كه امام لباس نسبتاً زيبايي بر تن داشت به امام گفت: تو از خاندان نبوّتي، و پدرت (علي عليه السلام) لباس بسيار ساده مي پوشيد چرا چنين لباس جالبي بر تن تو است؟ آيا بهتر نبود كه لباس كم اهمّيّت تر از اين مي پوشيدي؟ امام فرمود: واي بر تو اي عباد!

(مَن حَرَّمَ زيِنَةَ اللّهِ الَّتِي اَخرَجَ لِعِبَادِهِ وَالطَّيّبَاتِ مِنَ الرِّزقِ):

چه كسي حرام كرده است زينت هايي را كه خداوند براي بندگانش آفريده و روزي هاي پاكيزه را؟» [2] .