(يَا بَنِي ءَادَمَ خُذوُا زيِنَتَكُم عِندَ كُلِّ مَسجِدٍ):

اي فرزندان آدم! زينت خود را به هنگام رفتن به مسجد با خود برداريد» [1] .

اين يك قانون هميشگي است كه شامل تمام قرون و اعصار مي شود. زينت هم مي تواند اشاره به «زينت هاي جسماني» باشد كه شامل پوشيدن لباس هاي مرتب و پاك و تميز و شانه زدن موها و به كار بردن عطر و مانند آن مي شود و هم شامل «زينت هاي معنوي» يعني صفات انساني و ملكات اخلاقي و پاكي نيت و اخلاص.

با توجه به وسعت مفهوم آيه طبق بعضي تفاسير، به طور ضمني نكوهشي است از عمل زشت جمعي از اعراب در زمان جاهليت كه به هنگام آمدن به مسجدالحرام و طواف خانه خدا كاملا عريان و برهنه مي شدند و هم اندرزي است به آن ها كه به هنگام نماز و يا رفتن به مساجد لباس هاي كثيف و مندرس و يا لباس هاي مخصوص منزل را در تن مي كنند و در مراسم عبادت خدا به همان شكل شركت مي نمايند. در حالي كه طبق آيه فوق و رواياتي كه در اين زمينه وارد شده است دستور داريم بهترين لباس هاي خود را به هنگام شركت در مساجد بپوشيم.

به طور كلي در اسلام استفاده كردن از زيبايي هاي طبيعت، لباس زيبا و متناسب، به كار بردن انواع عطرها و امثال آن نه تنها مجاز شمرده شده بلكه به آن توصيه و سفارش نيز شده است.



[ صفحه 33]