كسي كه نماز واجب خود را در وقت آن نخوانده بايد قضاي آن را انجام دهد. [1] انسان تا زنده است ديگري نمي تواند نمازهاي او را قضا نمايد، قضاي هر نماز مانند همان نماز است قضاي نماز دو ركعتي دو ركعت و چهارركعتي چهار ركعت است اگر كسي بخواهد در مسافرت كه نماز او شكسته است نماز قضاي چهار



[ صفحه 64]



ركعتي بخواند بايد درست چهار ركعت بخواند. نماز قضا را به جماعت مي شود خواند گرچه امام نمازش قضا نباشد.

اگر پدر نماز خود را به جا نياورده باشد بر پسر بزرگتر واجب است كه بعد از مرگ پدر به جا آورد يا براي نماز پدر اجير بگيرد يعني به كسي كه نماز را خوب مي خواند مزد بدهد كه نمازها را از طرف ميت به جا آورد.

انسان مي تواند براي بعضي از كارهاي مستحبي مثل زيارت قبور ائمه عليهم السلام يا حج مستحبي از طرف زندگان اجير شود، مرد و زن هريك مي تواند براي ديگري اجير شود.