خواننده محترم

حتما خواهيد گفت: نماز چه هست كه اين همه آيات و روايات در شأن و اهميت آن رسيده و آن همه بر اقامه آن تأكيد شده است و چگونه بايد آن را بجا آورد؟

نماز، راهي است به سوي خوشبختي جاوداني داراي ابعاد مختلف معنوي و مادي است كه صورت ظاهري آن عبارت است از كلمات معدود همراه با حركات ويژه (قيام و قعود و سجود) با شرائط خاص كه انجام يك ركعت آن يك دقيقه وقت مي گيرد ـ دقت كنيد ـ فقط يك دقيقه، يعني در تمام بيست و چهار ساعت شبانه روز كه هفده ركعت بر هر مسلمان عاقل و بالغ واجب است تنها هفده دقيقه براي انجام آن لازم است ـ آري كمتر از نيم ساعت.

راستي زهي ناسپاسي و بي انصافي، كه از هفده دقيقه پرستش خداي متعال خودداري كرده يا در انجام درست و به وقت آن سستي ورزيم!!

ما روزي چند ساعت به انتظار تاكسي در كنار خيابان مي ايستيم؟ روزي چند ساعت در صف هاي اتوبوس و قطار يا خريد اجناس و بليط و غيره عمر مي گذرانيم؟ روزي چند ساعت پشت فرمان اتومبيل دچار ترافيك مي گرديم؟ روزي چقدر وقت



[ صفحه 20]



خود را در ديدارها، گردشها، پارتيها، مهمانيها، جشنها، فروشگاهها، آرايشگاهها، گپ زدنها و غيره از دست مي دهيم؟

ديگراز اتلاف عمر در غيبتها، سخن چينيها، چاپلوسيها، بدگوئيها و توطئه ها و باندبازيها در ادارات، حق كشي ها و خيانتها كه نمازگزاران از همه اين رذائل بدورند چيزي نمي گوئيم.

بالاخره در سراسر زندگي محدود و ناچيز خود چگونه بيشتر عمر پرارزش و نيرو و نشاط جواني را بيهوده هدر مي دهيم؟ آيا سزاوار نيست ساعتي را در پرستش خدائي كه عزت و ذلت، مرگ و زندگي به دست اوست به نماز بايستيم، و به شكرانه بخششهاي بي شمار او نماز بپا داريم؟

اگر در صحنه پرغوغاي زندگي كه هزاران ناكامي و نگراني وجود دارد به پيشگاه آفريدگاري كه تمام مشكلات در برابر توانائي او سهل و آسان است پناه نبريم و نياز خود را به آن بي نياز مطلق نگويم و به ياد او و با ذكر و مناجات او دل را آرامش ندهيم و به كمك هاي پنهان و آشكار او اميدوار نباشيم، به كجا رويم؟ به كه پناه بريم؟ به چه دل بنديم؟ ـ به هر كجا رويم قلمرو خدا و تحت قدرت او است، و به هر كه روي آوريم مخلوق نيازمند و فناپذير او و به هرچه بنگريم آثار رحمت و عظمت و جلال اوست، چه بهتر جان را به ياد او صفا داده تيرگيهاي نااميدي و نگراني را از دل بزدائيم و به درگاه بي نيازي كه از همه كردارها و گفتارها و نديشه و پندار ما آگاه است نياز بريم و به فرمان او نماز پنجگانه را در اوقات ويژه بپا داريم. البته شما هم تصديق خواهيد كرد، سرپيچي از نيم ساعت عبادت در شب و روز كمال



[ صفحه 21]



بي انصافي و دور از مروت است. بنابراين از هم اكنون تصميم بگيريم ديگر نماز را ترك نكنيم و اين گرانبها وسيله ارتباط با خالق را هيچ گاه از دست ندهيم «به نماز نگوئيم كه كار داريم بلكه به كارها بگوئيم وقت نماز است بايد نماز به پا داريم».