قطع رابطه با دوست فاسد و تارك الصلاة و در مقابل، همنشيني با انسان هاي پاك و نمازگزار و اهل علم، بهترين شكل درمان است؛ چنان كه اميرمؤمنان عليه السلام مي فرمايد:

لا تصحب الشرير فان طبعك يسرق من طبعه شرا و أنت لا تعلم؛ [1] .

با اشخاص شرور معاشرت و مصاحبت نكن، چرا كه طبيعت تو ناخودآگاه از او متأثر مي شود.

از همنشيني و همراهي با فاسدان به هر طريقي پرهيز نماييم، چرا كه اين تصور غلط است كه انسان مي تواند با دوست فاسد و فاسق بنشيند و از او اثر منفي نگيرد؛ البته اگر انسان در برابر گناه و بيماري هاي رواني، بيمه و واكسينه شد، مي تواند با آنها ارتباط برقرار كند و اين ارتباط نه براي يكي شدن و همنشيني، بلكه براي هدايت و اثرگذاري مثبت در آنها مي باشد.