بر مسئولان لازم است كه درصدد اصلاح محيط و جامعه برآيند و زمينه هاي فساد را از بين ببرند و به جاي آن، فضا و جو جامعه را از معنويات سرشار كنند. [1] .

و آن چه بر تاركان نماز لازم است گفته شود، اين است كه اگر چه تأثير جامعه ي فاسد بر آدمي، واقعيتي غير قابل انكار است، اما اين تأثيرپذيري به قوت، ضعف، آگاهي، ايمان، اراده، استقلال و شخصيت انسان ها بستگي دارد و اگر آدميان بر شناخت، ايمان و اراده ي خود بيفزايند، نه تنها تأثيرپذيري آنان از محيط كم مي شود، بلكه مي توانند جامعه را تحت تأثير خود قرار دهند، چرا كه تأثير جامعه بر فرد بر يكديگر امر متقابل است.

اگر انسان بخواهد زمينه هاي نقش پذيري كم شود، بايد در مجالس گناه و بزه كاري وارد نشود و به جاي آن، در محافل علمي - مذهبي شركت نموده و ارتباط خود را با متخصصان و متعهدان ديني برقرار نمايد و خلاصه بايد دانست كه ممكن نيست، انساني در مجالس فسق و گناه، مجلس ويدئو و ماهواره، جهت تماشاي فيلم هاي كذايي شركت نمايد و در عين حال انگيزه هاي معنوي هم در او زنده باشد.



[ صفحه 170]