از اين كه بيان شد، هر گاه عبادت و كثرت آن يا بعضي از اعمال مذهبي، به صورت عادت درآيد مذموم است، به اين معنا نيست كه استمرار، مداومت و كثرت اعمال اشتباه است، بلكه منظور آن است كه كثرت اعمال و ظاهر آنها، ملاك ارزش گذاري نيست، بلكه ملاك، مقدار توجه و آگاهي در عمل است. پس راه درمان، توجه و آگاهي در اعمال است و اين كه مواظب باشيم تا اعمال، به صورت عادت در نيايد و به همين جهت است كه مردان الهي، در عين كثرت عبادت و دعا، به مقدار توجه و آگاهي خود در اعمال مي افزايند و در نتيجه بالاترين و بهترين بهره وري را از عبادت مي برند.