در شناسايي ريا قدري سخن گفتيم و براي آشنايي بيشتر بايد به كتاب هايي كه در اين باره نوشته شده رجوع كرد. در آفات اين مرض، همين بس كه ارزش و قيمت هر عمل و عبادتي، بستگي به مقدار و ميزان خلوص در آن دارد و اگر در عملي و عبادتي اخلاص نباشد، ارزش ندارد و هر چه زحمت و صرف وقت، براي عبادت رياكارانه گردد بيهوده است و به همين جهت است كه رسول خدا صلي الله عليه و آله مي فرمايد:

انما الأعمال بالنيات؛ [1] .

ارزش اعمال به قصد و نيت آنها است.

در اين باره از بزرگي نقل شده است:

سي سال نماز خود را قضا كرد، و علت آن اين بود كه آن بزرگ سي سال نمازش را به جماعت مي گزارد و هميشه در صف اول بود، تا اين كه روزي ديرتر رسيد و نتوانست در صف اول بايستد و از اين امر در نفس خود احساس شرمندگي در مقابل ديگران نمود و به اين نتيجه رسيد كه نمازهايي كه در صف اول به جاي آورده، مايه سرور و راحتي نفس بوده و از اين كه ديگران او را هميشه در صف اول مي ديده اند،



[ صفحه 84]



خوشحال بوده است، لذا همه نمازهايي كه در اين مدت به جا آورده بود، قضا نمود. [2] .