نماز را نبايد در حال مستي و كسالت خواند، بلكه ابتدا بايد خستگي و خواب آلودگي را برطرف كرد، آن گاه به نماز ايستاد.

امام باقر عليه السلام در اين زمينه مي فرمايد:

لا تقم الي الصلاة متكاسلا و لا متناعسا و لا متثاقلا فانها من خلل النفاق؛ [1] .

با بي حالي، خواب آلود و كاهلانه به نماز نايستيد، چرا كه اينها از نشانه هاي نفاق است.

يعني كسي كه در مقابل خدا مي ايستد، بايد در نزد او حاضر و قلبش



[ صفحه 75]



متوجه او باشد. هنگامي كه انسان با كسالت و بي حالي به عبادت بپردازد معلوم مي شود كه قلب او در جاي ديگر است و با سختي و كراهت به نماز ايستاده و غرض از عبادت، غير خدا است و اين، مصداق روشن خودفريبي است.