مجلس گناه و محيط فاسد خانواده، اجتماع و... جو روحي انسان را فاسد مي كند و جو روحي فاسد، زمينه ي لازم را براي رشد معنويات از بين مي برد. به ميزان تأثيرپذيري از مجلس گناه و محيط فاسد، معنويات ضعيف مي شود.

اثرپذيري از فضاي فاسد ممكن است دو گونه باشد:

1. گاهي اثرپذيري چنان زياد است كه سعادت دنيا و آخرت آدمي از



[ صفحه 69]



بين مي رود و منجر به ترك معنويات و دين مي گردد كه در اين صورت خوش بختي و لذت واقعي و حقيقي از زندگي هم رخت برمي بندد؛

2. گاهي نيز تأثيرپذيري، منجر به ضعيف شدن و سهل انگاري در امور معنوي، مخصوصا نماز مي گردد كه اين حداقل اثر منفي مجلس گناه و محيط فاسد است، به همين جهت امام صادق عليه السلام مي فرمايد:

لا ينبغي للمؤمن أن يجلس مجلسا؛ يعصي الله فيه و لا يقدر علي تغييره؛ [1] .

شايسته نيست، مؤمن، در مجلسي كه معصيت خدا در آن مي شود و قادر بر تغيير آن نيست، بنشيند.

مجالست با گناه كاران، روان آدمي را بيمار ساخته و اسارت نفساني را شدت مي بخشد و ذهن را آشفته مي كند.

چگونه ممكن است كسي در فلان مجلس فساد، پاي فيلم مخرب ويدئو و ماهواره بنشيند و بعد در محضر خدا حاضر گردد؟ چگونه ممكن است چشم ها به تماشاي تصاوير مبتذل و فيلم هايي كه رقص فلان رقاص را نشان مي دهد، بپردازند و خاطره ي آنها در نماز مزاحمت ايجاد نكند؟ چگونه خدا در قلبي كه غير خدا حكومت مي كند، جا دارد؟

نتيجه آن كه اگر مي خواهيم زمينه رشد معنويات پديد آيد، بايد از حضور در مجالس گناه و محيطهاي فاسد پرهيز كنيم و به جاي آن در مجالس علمي و مذهبي و فرهنگي شركت كنيم؛ هنگامي كه زمينه هاي رشد معنويات به وجود آمد در صدد كسب عبادت با حضور قلب باشيم.



[ صفحه 70]