چشم چراني يكي از بيماري هايي است كه معتاد به آن، در گرفتاري بزرگي است و ما اين مبحث را به لحاظ اهميت موضوعش، جداگانه مورد بحث قرار مي دهيم.

چشم چران كسي است كه كنترل چشم خود را ندارد و به هر طرفي خيره مي شود و چه بسا نگهداري چشم از اختيار او خارج شده و به صورت عادت در آمده است كه ترك آن مشكل به نظر مي آيد.

چشم چراني قبل از اين كه براي ديگران مزاحمت و ناراحتي ايجاد كند، براي خود شخص، زيان بار است و موجب آشفتگي، اضطراب، عدم اعتماد به نفس، بي حالي و رخوت در معنويات، مخصوصا نماز مي گردد، كه روان كاوان دستور به درمان چنين بيماريي داده اند. خداوند سبحان زن و مرد را از چشم چراني نهي كرده است؛ آن جا كه فرموده است:

(قل للمؤمنين يغضوا من أبصارهم... - و قل للمؤمنات يغضضن من أبصارهن...)؛ [1] .



[ صفحه 62]



به مردان مؤمن بگو ديدگان خود را فرو خوابانند و... و به زنان مؤمن بگو ديدگان خويش را فرو خوابانند.