براي اين كه نمازگزار، متوجه شود كه دچار وسواس شده يا خير، بهتر است عمل خود را بر علما و فقها عرضه كند و از آنها سؤال كند كه آيا گرفتار مرض وسواس است يا خير؟ چون كشف مرض، براي مريض مشكل است، بلكه چه بسا خود را سالم مي بيند و ديگران را متهم به



[ صفحه 53]



بي مبالاتي مي نمايد و از عمل آنها رنج مي برد. لذا وقتي از علما در مورد حال خود سؤال كند و نظر آنها را درباره خود بداند، مقداري مشكل حل خواهد شد.

بالاتر اين كه، به عمل خود علما بنگرد و ببيند كه آنها هم مثل او اين قدر حساسيت دارند يا عملشان بر خلاف او است؟ اگر عمل علما را بر خلاف خود يافت، بايد بداند كه يقينا دچار وسواس شده است.