آدمي دائما در حال تفكر، تخيل و توهم است. از آن جا كه تفكر، آگاهانه و از روي اراده صورت مي گيرد، در اختيار آدمي است، اما خيال، اگر كنترل نشود، آدمي را به جاهاي مختلف مي برد و در هنگام عبادت، ذهن انسان را مشغول مي دارد؛ به طوري كه در يك نماز دو ركعتي به مسائل مختلف و جاهاي مختلف پرواز كرده و تنها جايي كه نبوده، نماز است.



[ صفحه 25]