قوه خيال و مانع بودن آن از حضور قلب، غير از حب دنيا و مانع بودن آن است. امام خميني قدس سره در اين باره مي فرمايد:

خيال قوه اي است بسيار فرار كه دائما از شاخه اي به شاخه اي مي آويزد و از كنگره اي به كنگره اي ديگر پرواز مي كند و اين مربوط به حب دنيا و توجه به امور دنيه و مال و منال دنيوي نيست، بلكه فرار بودن خيال، خود مصيبتي است كه تارك دنيا نيز به آن مبتلا است. [1] .