گاهي تصور مي كنيم، تحصيل حضور قلب از امور محال است و از كسب آن، نااميد مي شويم و به يك عبادت صوري و ظاهري بسنده مي كنيم. چه بسا اين نااميدي، از فريب دادن خود سرچشمه بگيرد؛ به اين معنا كه براي فرار از نماز با حضور قلب، دائما خود را فريب داده و مشكل بودن آن را بهانه اي براي ترك آن، قرار مي دهيم.

دلايلي براي امكان كسب حضور قلب وجود دارد كه از جمله ي آنها موارد ذيل است: