حجر بن عدي يكي از ياران با وفاي اميرالمؤمنين علي عليه السلام بود كه تا آخرين لحظات عمر از ولايت اهل بيت عليهم السلام دست برنداشت.

زماني كه مزدوران معاويه او را دستگير كردند، از او خواستند تا از علي عليه السلام بيزاري جويد. تسليم نشد و مرگ را بر ذلت ترجيح داد.

هنگامي كه تصميم گرفتند سر از بدن وي جدا كنند، اجازه خواست دو ركعت نماز بخواند. چون موافقت كردند: «حجر» به نماز ايستاد و



[ صفحه 146]



نمازي طولاني خواند.» پرسيدند: آيا از ترس مرگ نماز را طول دادي؟

گفت: به خدا سوگند در عمرم هر وقت وضو گرفتم و دو ركعت نماز خواندم هرگز نمازي به اين كوتاهي نخوانده ام و براي اينكه خيال نكنيد من از مرگ هراس دارم، به اين كوتاهي نماز كردم. بدين ترتيب «حجر» با خواندن آخرين نماز عشق، لحظاتي بعد با تيغ ستم معاويه به خون غلطيد و به معشوق رسيد. [1] .