زماني كه حيات مادي انسان در دنيا خاتمه مي يابد و انسان وارد عالم قبر مي شود عالمي كه در روايات نقل شده كه هر روز مي گويد:

«أنا بيت الغربة، أنا بيت الوحشة، أنا بيت الدود».

«منم خانه ي غربت، منم خانه ي وحشت، منم خانه ي كرم.»

عالم قبر، عالم بسيار سخت و جايي بسيار دشوار و هولناكي است. عالمي است كه هيچ فريادرسي براي انسان نيست مگر اعمال نيكي كه انسان در دنيا انجام داده است و به يقين نماز از بهترين آن اعمال است كه در آن لحظات حساس و وحشت انگيز مي تواند به فرياد انسان برسد. در روايات از پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله نقل شده: «الصلاة نور»؛ [1] «نماز نور و روشنايي



[ صفحه 125]



است.» و فرمودند:

«ان الصلاة تأتي الي الميت في قبره بصورة شخص أنور اللون يؤنسه في قبره و يدفع عنه أهوال البرزخ». [2] .

«همانا نماز به صورت انساني سفيد چهره وارد قبر ميت شده و با او انس مي گيرد و وحشت هاي برزخ را از او برطرف مي كند.»