ابواسلام عبدي گويد: بر امام صادق عليه السلام وارد شدم و عرض كردم: چه مي فرماييد درباره ي كسي كه نماز عصر خويش را عمدا تأخير مي اندازد؟ حضرت فرمود: روز قيامت بي كس و تنها و بي اهل و مال محشور گردد. گويد عرض كردم: اگر چه از بهشتيان باشد؟ حضرت فرمود: اگرچه از اهل بهشت باشد. راوي گويد: پرسيدم رتبه و مقامش در بهشت چگونه است؟ حضرت فرمود: يكه و تنها، بي زن و فرزند و مال و منال در بهشت بماند و از مردم بهشت خواهش كند كه از او پذيرايي كنند، چون خود او در آنجا منزل و مأوايي ندارد. [1] .

ابوبصير گويد: امام باقر عليه السلام به من فرمود: در هر چه تو را فريب دادند، در مورد فريضه ي عصر فريبت ندهند و آن را هنگامي كه آفتاب كاملا



[ صفحه 116]



روشن و صاف است به جاي بياور، زيرا رسول خدا صلي الله عليه و آله فرموده است: فقير و بي كس در بهشت كسي خواهد بود كه نماز عصر خود را ضايع سازد.

ابوبصير گويد: پرسيدم مراد از بي كس و مال چيست؟ فرمود: آن است كه براي او در بهشت اهل و مال نيست. پرسيدم: ضايع كردن نماز عصر چگونه است؟ فرمود: به خدا سوگند، منظور آن است كه آن را تأخير اندازد تا آفتاب زرد شود يا خورشيد پنهان گردد. [2] .