يكي از محافظين امام نقل مي كند: امام هيچ گاه از ذكر خدا غافل نبودند و در همه حال ذكر خداوند



[ صفحه 56]



بر زبان و قلب ايشان جاري بود. به طوري كه هر روز نيايش همان روز را به جاي مي آوردند.

هنگام وضو گرفتن نيز مشغول نيايش بودند و حتي در بيمارستان كه بستري بودند حتما رو به قبله وضو مي گرفتند.