امام صادق عليه السلام مي فرمايد: «تمام و كمال نيست نماز، مگر از كسي كه داراي طهارتي شاداب و رسا و كامل باشد، كه نه فاسد و تباه باشد و نه مشكوك، كسي كه حق را شناخته و به نماز مي ايستد و فروتن شده و در عبادت ثابت قدم است، چنين فردي در نماز خود را بين يأس و طمع و بين صبر و بي تابي



[ صفحه 42]



مي بيند، هرگاه نمازگزار چنين نمازي خواند، آن نمازي را كه به او امر شده و از او خبر داده شده به جاي آورده است؛ و حقيقتا نمازش همان نمازي خواهد بود كه از فحشا و منكرات بازمي دارد.»